หนึ่งในเหตุผลที่ประเทศญี่ปุ่นขึ้นชื่อเรื่องความสะอาดและเป็นระเบียบ คือ “ระบบการแยกและจัดการขยะ” ที่มีมาตรฐานชัดเจนและเคร่งครัด แต่ละพื้นที่หรือแต่ละเขตจะมีกฎเกณฑ์ในการแยกและทิ้งขยะไม่เหมือนกัน

สำหรับผู้ที่เพิ่งย้ายมาอยู่ที่ญี่ปุ่นหรือมาเที่ยวเป็นครั้งแรก การแยกและทิ้งขยะตามกฎของญี่ปุ่นอาจเป็นสิ่งใหม่และไม่คุ้นเคย แต่เมื่อได้ทำความเข้าใจ แล้วปฏิบัติอย่างต่อเนื่องก็จะค่อยๆ กลายเป็นความเคยชินและวินัยที่ดี นอกจากช่วยให้คุณใช้ชีวิตได้อย่างราบรื่นแล้ว ยังช่วยลดภาระขยะในเมืองและเป็นส่วนหนึ่งในการรักษาสิ่งแวดล้อมอีกด้วย

ในบทความนี้ LandHousing จะพาคุณมาทำความเข้าใจ ประเภทของขยะ กฎและวิธีแยกและทิ้งขยะอย่างถูกวิธี โดยแบ่งเป็น 3 หัวข้อ ดังนี้

• ประเภทขยะในประเทศญี่ปุ่น

ประเภทขยะในประเทศญี่ปุ่นสามารถแบ่งได้เป็น 5 ประเภทใหญ่ๆ คือ ขยะเผาได้, ขยะเผาไม่ได้, ขยะพลาสติก, ขยะรีไซเคิล และขยะขนาดใหญ่ ในหลายเขตของญี่ปุ่นยังมีกฎระเบียบเกี่ยวกับการเตรียมขยะก่อนนำไปทิ้ง เช่น ต้องล้างภาชนะให้สะอาดก่อนนำไปรีไซเคิล ต้องมัดกล่องลังให้อยู่ในกองเดียวกัน หรือใช้ถุงขยะที่กำหนดเฉพาะของเขตนั้น ๆ เพื่อให้ง่ายต่อการตรวจสอบและจัดการ

ถุงขยะสามารถซื้อได้ในร้านค้าทั่วไป (ซุปเปอร์มาร์เก็ต ร้านสะดวกซื้อ ฯลฯ) โดยทั่วไปจะจำหน่ายเป็นชุด ชุดละ 10 – 15 ใบ ตามประเภทและขนาดที่ตัวแทนจำหน่ายถุงขยะกำหนดราคาขาย บางเขตมีการกำหนดขนาดถุงขยะ เช่น ให้ใช้ถุงขยะขนาด 45L เท่านั้น โดยหากนำขยะไปทิ้งไม่ถูกต้อง อาจถูกติดประกาศเตือนที่ถุงขยะ หรืออาจถูกปล่อยทิ้งไว้ไม่ถูกรับเก็บ ทำให้กลายเป็นภาระต้องนำกลับไปจัดการใหม่ด้วยตนเอง

1. ขยะเผาได้  = Burnable Waste (可燃ゴミ – kanen gomi)

ขยะประเภทนี้เป็นขยะทั่วไปที่สามารถนำไปกำจัดด้วยการเผาได้ เช่น เศษอาหาร เศษกระดาษ ผ้าอ้อม ผ้าอนามัย เศษกิ่งไม้และใบไม้  กระเป๋าหนัง รองเท้าหนัง ถุงมือยาง ไม้เสียบ ลูกบอลที่ทำจากยาง รวมถึงวัสดุพลาสติกที่สกปรกไม่สามารถทำความสะอาดเพื่อนำไปรีไซเคิลได้ ขยะกลุ่มนี้จึงเป็นประเภทที่ผู้อยู่อาศัยต้องแยกทิ้งอยู่เป็นประจำ

 

2. ขยะเผาไม่ได้ = Non-burnable Waste (不燃ゴミ funen gomi)

ขยะประเภทนี้ไม่สามารถกำจัดด้วยการเผา เช่น โลหะ เครื่องแก้ว ถ้วยเซรามิก เครื่องวัดอุณหภูมิ อะลูมิเนียมฟอยล์ ไคโระ (หรืออุปกรณ์ให้ความอบอุ่นแบบใช้แล้วทิ้ง) ของมีคม ร่ม หรือข้าวของเครื่องใช้ภายในบ้านขนาดเล็ก หรือสิ่งของที่ทนความร้อน การแยกขยะประเภทนี้ช่วยลดความเสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุระหว่างเก็บขยะและช่วยให้การกำจัดทำได้อย่างปลอดภัยและถูกต้อง

 

3. ขยะพลาสติก = Plastic Waste (プラスチックゴミ purasuchikku gomi)

ขยะประเภทนี้ต้องแยกทิ้งจากขยะทั่วไป เพราะสามารถนำกลับมาหลอม แล้วผลิตขึ้นมาใหม่ได้ เช่น บรรจุภัณฑ์ที่ทำจากพลาสติกอย่าง ภาชนะพลาสติก ถ้วยพลาสติก ไม้แขวนเสื้อ กล่องใส่ไข่ ฝาและฉลากพลาสติก ซีดี/ดีวีดี หลอดยาสีฟัน บับเบิ้ลพลาสติกกันกระแทก ขวดน้ำยาสระผม ก่อนทิ้งควรเทของเหลวออก ล้างให้สะอาด แต่หากเป็นขยะพลาสติกที่ล้างทำความสะอาดแล้วยังมีคลาบหรือกลิ่นไม่พึงประสงค์หลงเหลืออยู่ ให้นำไปทิ้งรวมกับ ขยะเผาได้  = Burnable Waste (可燃ゴミ)

4. ขยะรีไซเคิล = Recyclacle Waste (リサイクルできるゴミ risaikuru dekiru gomi)

ขยะประเภทนี้สามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้ เช่น กองกระดาษ หนังสือพิมพ์ นิตยสาร กล่องลัง กล่องกระดาษ ขวดแก้ว กระป๋อง ขวด PET (ฝาและฉลากพลาสติกบางเขตให้แยกไปทิ้งในกลุ่มขยะประเภทพลาสติก) ก่อนทิ้งควรล้างและแยกตามประเภท เขตต่างๆ จะนำไปจัดเก็บและเข้าสู่กระบวนการรีไซเคิลเพื่อลดปริมาณขยะที่ต้องกำจัด ช่วยให้ทรัพยากรถูกใช้อย่างคุ้มค่ามากขึ้น

5. ขยะขนาดใหญ่ = Bulky (Oversized) Waste (粗大ゴミ sodai gomi)

ขยะที่มีขนาดใหญ่เกินกว่าจะเก็บพร้อมขยะทั่วไป เช่น ราวตากผ้า เตียง ที่นอน จักรยาน เฟอร์นิเจอร์หรือเครื่องใช้ภายในบ้านที่มีขนาดมากกว่า 30 เซนติเมตร การทิ้งขยะประเภทนี้ต้อง “นัดหมายล่วงหน้า” กับหน่วยงานในเขตและมีค่าธรรมเนียมในการรวบรวมและจัดการ  สามารถตรวจสอบได้กับหน่วยงานในเขตที่พักอาศัยอยู่

• ตัวอย่างกฎการทิ้งขยะในประเทศญี่ปุ่น

กฎการทิ้งขยะที่ประเทศญี่ปุ่นแตกต่างจากที่ประเทศไทย คือ ผู้พักอาศัยในแต่ละเขต จะต้องตรวจสอบการจำแนกประเภทขยะ สถานที่ตั้งของจุดทิ้งขยะ วันและเวลาที่ควรนำขยะมาทิ้ง และวันที่หน่วยงานจะเข้ามาเก็บ โดยการสอบถามผู้ดูแลที่พัก ตรวจสอบได้จากโบชัวร์ หรือช่องทางโซเชียลมีเดียของแต่ละเขตที่ตนอยู่ ซึ่งถือเป็นข้อมูลสำคัญที่ช่วยให้การจัดการขยะเป็นไปอย่างถูกต้อง ตัวอย่างโบชัวร์ต่อไปนี้จัดทำโดยสำนักงานเขต ใช้เพื่อแจ้งให้ประชาชนทราบตารางการจัดเก็บขยะของพื้นที่ รูปแบบการนำเสนอคล้ายกัน คือ แบ่งเป็นหมวดหมู่ของขยะ พร้อมระบุวันเก็บเป็นรายสัปดาห์อย่างชัดเจน

สิ่งที่แตกต่างกัน เช่น จำนวนประเภทขยะไม่เท่ากัน เขต Suginami แบ่งขยะออกเป็น 5 ประเภท ในขณะที่ เขต Nakano แบ่งขยะออกเป็น 6 ประเภท (แยกละเอียดมากขึ้น เช่น ขยะกระดาษ บรรจุภัณฑ์ และ PET แยกเป็นหมวดเฉพาะ) การตั้งชื่อหมวดหมู่บางรายการต่างกัน เช่น Nakano เน้นการแยก “เซรามิก-เครื่องแก้ว–โลหะ” เป็นหมวดเฉพาะ ในขณะที่ Suginami รวมขยะเหล่านี้ไว้ในหมวด ขยะเผาไม่ได้ = Non-burnable Waste (不燃ゴミ)

จากโบชัวร์ทั้งสองเอกสารจะเห็นได้ว่าญี่ปุ่นให้ความสำคัญกับการจัดการขยะอย่างเป็นระบบ รายละเอียดและข้อกำหนดอาจต่างกันไปตามแต่ละเขต ผู้ที่อาศัยอยู่ในญี่ปุ่นต้องตรวจสอบข้อมูลเฉพาะพื้นที่ของตนอยู่เสมอ

ในที่พักอาศัยหลายแห่งในญี่ปุ่นจะมีการจัดพื้นที่สำหรับทิ้งขยะไว้อย่างชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นถังขยะที่ตั้งอยู่ในบริเวณอาคาร หรือห้องทิ้งขยะเฉพาะที่ผู้อยู่อาศัยสามารถนำขยะมาวางได้ด้วยตนเอง ซึ่งกฎและระบบการจัดการจะขึ้นอยู่กับนโยบายของอาคารหรือเขตที่อยู่อาศัย บางพื้นที่เพียงนำขยะไปทิ้งในจุดที่กำหนดก็เพียงพอ แต่บางพื้นที่อาจกำหนดให้ต้องประสานกับหน่วยงานท้องถิ่นในกรณีที่ต้องนำขยะประเภทพิเศษ เช่น ขยะขนาดใหญ่หรือขยะต้องกำจัดเป็นการเฉพาะไปยังจุดรับทิ้งเฉพาะทาง

ทั้งหมดนี้สะท้อนให้เห็นถึงระบบจัดการขยะของญี่ปุ่นที่เน้นความรับผิดชอบร่วมกันของผู้อยู่อาศัยและหน่วยงานท้องถิ่น เป้าหมายคือการลดปริมาณขยะ ส่งเสริมการคัดแยกเพื่อรีไซเคิล และรักษาความเป็นระเบียบของเมือง จึงไม่น่าแปลกใจว่าญี่ปุ่นขึ้นชื่อเรื่องบ้านเมืองที่สะอาดและเป็นระบบจนเป็นภาพลักษณ์ที่ทั่วโลกคุ้นเคย

และนี่ก็คือ กฎและวิธีแยกขยะในญี่ปุ่น ที่ไม่รู้ไม่ได้เมื่อมาอยู่ที่ญี่ปุ่นนั่นเองค่า✨หวังว่าจะเป็นประโยชน์กับทุกคนนะคะ ในบทความถัดไป LandHousing จะนำเสนอข้อมูลที่น่าสนใจเกี่ยวกับอะไร รอติดตามกันได้ที่นี่เลย  ^^ 

---

ส่วนท่านใดที่กำลังมองหาห้องเช่าในญี่ปุ่น LandHousing ยินดีที่จะแนะนำที่พักให้ตรงกับความต้องการของทุกท่าน สามารถทักมาปรึกษา LandHousing ที่มีประสบการณ์มากว่า 30 ปีได้เลย

ข้อมูลอ้างอิง การแยกและทิ้งขยะในญี่ปุ่น